روزى شخصی مستمند که از گرسنگى پوستش به استخوان چسبید بود خدمت رسول خدا رسید، از درد گرسنگى و بیچارگی به آن مولا و اقا اظهار شِکّوه نمود، آن بزرگوار نیز پیکى را به سراغ زنان خویش فرستاده، از آنان درخواست طعام کرد، ولى همگى گفتند: ما جز آب چیزى براى خوردن نداریم. رسول خدا طبق معمول از مسلمانان کمک خواست، که آن مرد گرسنه را مهمان خود کنند،
باز طبق معمول پسر عمویش اظهار آمادگى کرد و عرب را به خانه آورد و از همسرش در این باره کمک خواست.
مهمان‏ نوازى شوهر بستگى به ایثار و پذیرایى همسر او دارد، اگر امیرالمؤمنین على علیه‏السلام مهمان‏ نواز بود و از نیازمندان دلجویی می کرد و...به خاطر آمادگى و پذیرایى فاطمه علیهاالسلام بوده است تا جایی که نقل می کنند
روزی علی علیه السلام را غمگین یافتند، از سبب ناراحتی ایشان پرسیدند، حضرت فرمودند: هفت روز است که مهمانی بر ما وارد نشده است.«1»
زهرا گفت: ما به اندازه‏ خوراک یک بچه طعام در خانه داریم، و آن را به مهمان خود مى ‏دهیم و خود در گرسنگى بسر مى‏ بریم«2»
فاطمه علیهاالسلام با توافق امیرالمؤمنین، بچه‏ ها را بدون طعام به هر طریقى بود خواب کرد  و خود نیز گرسنه ماند و على علیه‏ السلام چراغ را خاموش کرد و در تاریکى شب از مهمان پذیرایى نمود و طوری وانمود می کرد که او نیز غذا مى‏ خورد، تا مهمان شرمنده نشود.
شب به پایان رسید و صبح در مسجد حاضر شدند و با پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله دیدار نمودند. رسول خدا از دیدن على علیه ‏السلام گریه کرد و گفت:
دیشب ملائکه خدا از مهمان‏ نوازى شما تعجب کردند و آیه ای از قرآن در شان شما نازل شد که خداوند در این آیه می فرماید:
و براى کسانى است که در این سرا«سرزمین مدینه‏»و در سراى ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانى را که به سویشان هجرت کنند دوست مى ‏دارند، و در دل خود نیازى به آن چه به مهاجران داده شده احساس نمى‏ کنند و آن ها را بر خود مقدّم مى‏دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند کسانى که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده ‏اند رستگارانند«3»
این است ایثار فاطمه زهرا و امیر المومنین،و ما که شیعیان این بزرگواران هستیم گاهی در سر سفره خود چندین غذای رنگا رنگ داریم در حالی که بعضی از مردم در گرسنگی به سر می برند...        
                          
                                  
منابع:
1:رئى امیرالمؤمنین علیه‏السلام حزینا فقیل له: مم حزنک؟ قال: لسبع اتت لم یضف الینا ضیف. (بحارالانوار ج 41، ص 28).
2:ما عندنا الا قوت الصبیله نؤثر ضیفنا«شواهد التنزیل لقواعد التفضیل ج 2 ص 331»
3:وَ الَّذینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لا یَجِدُونَ فی‏ صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ یُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
«حشر آیه 59»
4:داستان برگرفته از بحارالانوار، ج 41، ص 28 و ص 34، و ج 36، ص 59.